My Heroes

My Heroes

Thursday, September 17, 2009

TERHARUNYER AKU...

Sbnarnyer ada 1 kisah lg yg nk aku kongsikan ngn korg. Kisah aku ngn cat. Sbb xcited sgt aku tgk cat dinding umah aku.. maka aku plan tanpa pengetahuan hubby aku nk cat partition kat umah aku tu. Masalahnyer partition tu diperbuat dr plywood. So aku mintak pendapat adik laki aku tu. Dia ckp blh cat tp kena pkai cat minyak. Aku pun soh ler dia bli n cat ler skali. Dlm pemikiran aku baik aku wat picture wall (x tau mcm ni ke eja nyer). So aku soh dia bli kaler hijau lumut..

Sepjg ari bekerja tu, dia call aku ckp cat x lekat. Katanyer dlu dia dh letak varnish kat plywood tu that's why x brp nk lekat. So kwn aku bg advise soh biar cat tu kering baru ler cat skali lg. Ptg tu aku balik terus kat umah. Xcited sgt nk tgk dinding umah aku tu. X singgah pun bli juadah berbuka.

Buka jer pintu... "Surprise" dh mcm dlm rancangan deko bersama eric dh. Tp surprise tu bkn kuar dr mulut adik2 aku yg mmg x menanti kepulangan aku pun. Tp surprise lahir dr hati aku.
Jeng..jeng..jeng... Tergamam aku kat c2. Dinding aku tu bukannyer hijau lumut tp hijau rumput. Kaler yg paling hubby aku benci. Rasa nk pengsan jer aku. N hope lps pengsan bgn dinding umah aku dh kembali spt sediakala. Malangnyer aku tau xkan menjadi nyer.

Aku dh glabah. Nk buat mcm mne nih. Lantas aku ambk balance cat turqoise aku tu. aku cat balik partition aku tu. Tp nsb x menyebelahi aku.. Bila kering cat tu merekah ruah. Mau x mau aku kikis cat tu balik. Blh lak tggal. So aku mulakan ler operasi mengikis cat tu. Bukan senang nk ngikisnyer.. Bkn sikit. Adik2 aku dh surrender. X larat nk buat. Aku buat ler sowang2. Berbuka pun minum air jerk.

Dah terlalu lama mengikis, jari2 aku mula cramp. Aku dh x larat dh. Aku mintak ijam bli kan cat lain. Kedai cat laks dh tutup. Dek krn keletihan ijam tertidur kat sofa. Aku dh buntu. Aku capai hp nk masuk dlm bilik. Aku call hubby aku. Xplaint kat dia n minta maap byk2 kat dia. Apa yg dia ckp kat aku?????

" X per ler.. nnt balik sy tengok. Blh cat balik tu.. Dah jgn nangis"
Ops!! aku nangis ker? Terang2 tanpa segan silu mmg aku akui aku nangis, teresak2. Mana x nangis aku dh spoil raya tahun ni. Hati ni penuh ngn perasaan nyesal. Menyesal krn tergopoh2 buat keputusan. Aku x slhkan adik aku tu. Dia ckp mmg dia mintak hijau lumut tp cina tu bg hijau rumput. Oleh krn dia x sure mcm mne kaler hijau lumut tu.. tanpa byk soal dia ambk jer. Betui ijam.. Aku x salahkan ko. Aku sbliknyer kesian kat ko penat2 ko cat dinding tu.. balik2 aku kikis laks.
Berbalik ngn hubby aku, lps aku story kat dia segala2 nyer.. Automatik aku rs release. Aku pndng partition tu pun dh mcm xde apa2 yg berlaku. Demi Allah, aku ckp... Sume perasaan takut, sedih, glabah hilang terus. Dua hari gak aku x pegang partition tu.
Smlm hubby aku balik umah. Dia sampai dlu kat umah. Aku ms tu bru balik dr umah yop aku. Sampai jerk kat umah aku remind dia psl partition tu. Dia ckp "Knp u soh ijam bli? Kalau saya tau mcm tu baik sy x yah bli cat ari2.. soh jerk ijam bli" Ada nada merajuk laks.

Aku ckp balik aku xnk nyusahkan dia. Klu soh dia bla ms dia nk bli. dia kan ker sibuk. Dia diam jerk. Mlm tu gak kitorg g cari cat. Tp kedai dh byk tutup. Arini dia ambk mc. Dlm pd tu dia nk ngecat balik dinding tu. Huh.. terharu nyer aku.


sebahagian gambar partition aku yg masih ori.


yang ni laks buktinyer cite aku td. Bla tgk gambar ni nmpk cantik.. tp klu tgk sume mmg sedih..

The moral of story : kemaafan itu amat penting dlm kehidupan kita. X kira sebesar mana kesilapan kita apabila kita dimaafkan ianya merupakan anugerah yg tak terhingga. Begitu juga jika org lain yg bersalah dgn kita. Bukankah lebih baik memaafkan dari memendam dendam. Zaman ini ramai yg begitu ego... Jika melakukan kesilapan bkn kemaafan yg dipinta sebaliknye mrk berdolak dalih mencari alasan.

Sempena hari baik n bulan baik ini, aku menyusun 10 jari memohon maaf kepada semua pembaca blog, rakan2 dan kenalan sekiranya ada terkasar tutur kata atau ada statement2 yg menguris perasaan kalian semua tanpa aku sedar atau pun dlm sedar. Maaf Zahir dan batin.

No comments:

Post a Comment